Apoy

a·poy png 1: kombustiyong dulot ng paghahalong kemikal ng mga substance at ng oxygen mula sa hangin at karaniwang nagbubunga ng init, liwanag at usok

(UP Diksiyonaryong Filipino)

Napakainit ng Apoy,

kahit ito’y walang amoy.

Kaaway ito ng kahoy,

pero mahal ‘to ng tisoy.     <– dahil mahilig mag-ihaw ang mga tisoy (burger, steak, ribs, atbp)

 

Kapag hawakan, masakit,

at ika’y mapapapikit.

Bakal ay napapadikit,

pero plastik ay lalagkit.

pinagkuhanan ng litrato:

http://www.loonwatch.com/2011/05/houston-mosque-set-on-fire-arsonist-on-the-loose/

Univocalism at Lipogram sa loob ng pitong salita.

UNIVOCALISM:

I : Pinili ni jim hindi ibigin si nikki.

A: Talagang bawal tapakan ang basa na daanan.

O:  Solomon! Bobo mo! Lolo ko ‘yon noh!

 

LIPOGRAM:

I: Sana mahulog ang kotse mo sa tulay.

A: Kiniliti ni Kevin si Jette noong Lunes.

O: Kinausap ni Kevin ang magulang ni Jette.

 

 

pinagkuhanan ng mga litrato:

http://bigdogadventures.com/Huachinera.htm

http://weeklycoitus.co.nz/?p=273

http://thedreamzone.com/blog/?p=1508

Ang Pagkakamali ng SM

Sa tekstong “Malling, Subcontracting, at Serbisyong Ekonomiya sa SM” ni Rolando Tolentino, hindi ko mapigilang maisip na ginagawang mga robot ng SM ang kanilang mga empleyado. Dahil unang-una, naisip ko ito dahil sa estriktong mga patakaran na ginawa ng SM para sa pananamit ng mga empleyado. Talagang kinakailangan na maayos at parehas ang suot ng ulo hanggang paa ng isang empleyado sa iba niyang mga kasamang empleyado. Wala silang kakaibahan mula ulo hanggang paa sa pananamit. Kulang na lang siguro na pati ang mga mukha nila ay pare-pareho.  Hindi ako magugulat na sa susunod, ang mga empleyado sa mga mall ay mga clone na lamang at hindi na mga totoong tao. Hindi na sila tinuturing mga taong indibidwal ngunit isang uri na lang ng tao na pare-parehas ang mga mukha, taas, bigat at suot. Hindi ko sinasabi na masama ang ganitong pananamit, ngunit ang masamang bagay na naidudulot nito ay pati ang mga mamimili ay nakakalimutan na mga indibidwal na mga tao ang mga empleyadong nagbebenta sa kanila ng mga gamit. Base sa sarili kong karanasan, minsan nakakalimutan ko ibalik at itupi ng maayos ang mga damit na binubuksan at tinitingnan ko. Pagkatapos ko mabasa ang tekstong ito, napaisip ako na tao rin ang mga nag-aayos muli ng mga kalat na ginagawa ko at siguro naiinis sila kapag may mga mamimili na katulad ko na sinisira ang mga kaayusan na ginagawa nila. Nakakalimutan ng mga mamimili na indibidwal na mga tao at may sari-sariling mga damdamin ang mga kausap nilang empleyado sa mall.

Pangalawa, ang mga empleyado sa SM ay hindi umaabot ng mahigit pa sa anim na buwan maliban na lamang sa mga tinatawag na “regular” na mga empleyado. Pagkatapos nila magtrabaho ng anim na buwan, hindi na nila maaaring ituloy ang kanilang trabaho ngunit may pagkakataon silang mag-apply muli. Sa sistemang ito, hindi iniisip ng SM ang mga buhay ng bawat taong tinatanggalan nila ng trabaho. Hindi nila isinasaalang-alang ang kahirapan na mararanasan ng mga empleyado nila na nangangailangan ng trabahong nakasisiguro na makakabuhay ang kanilang mga pamilya. Magagawang lamang ng isang taong makasiguro sa kanyang trabaho kung ito’y patuloy-tuloy at hindi yung pagkatapos ng anim na buwan ay wala nanaman siyang trabaho. Dahil sa sistemang ito, nagiging normal na ang ganitong pagbibitaw sa mga empleyado. Tinuturi na sila na parang mga robot na akala nila ay walang mga damdamin at mga pamilya. Hindi rin naisip ng SM na tayong mga tao, gumagaling sa paggawa ng isang bagay sa pamamagitan ng matagal na ensayo. Halimbawa, kung sampung taon nang nananahi si Pedro samantalang si Juan ay sampung minuto pa lamang nananahi, siguradong mas magaling manahi si Pedro kaysa kay Juan dahil si Pedro ay sanay na sa kanyang ginagawa at gumaling na siya sa pananahi sa loob ng matagal na panahon. Sa ganitong analohiya, hindi makakahanap ang SM ng mga magagaling magbenta at mag sales-talk na mga empleyado kung ang karanasan nila sa trabahong iyon ay nasa loob lamang ng anim na buwan. Isang masamang naidudulot ng SM ay ang pagbuo ng lipunan ng mga tao na walang kinahuhusayan na bagay. Masama ito dahil paano kapag tumanda na ang mga taong ito at wala silang natutunan sa ginawa nila noong sila ay bata pa? Sino at anong negosyo na ang tatanggap sa mga taong ito na may edad na at walang kinahuhusayan na bagay?

UP Diksyunaryong Filipino

Maraming beses ko na naranasan ang pagbabasa ng mga salitang Filipino na hindi ko naiintindihan. Simula pa noong huling semestre noong ako ay nasa klase pa ni Dr. Respeto sa Filipino 11, marami na akong nadaanan na mga salitang unang beses ko pa lamang narinig sa buong buhay ko. Dahil dito, nahirapan akong intindihin at unawaan ang mga tekstong binigay sa amin upang basahin.

Noong una, sinasabi ko sa sarili ko na wala akong magagawa sa problema kong ito dahil hindi naman ako Pilipino. Ako ay Chinese at okay lang na hindi ko naiintindihan ang mga ibang salitang Filipino. Ngunit noong nabanggit sa klase noong isang araw na ang mga dayuhan ay nadadaig pa ang mga iskor ko sa Filipino, naisip ko na hindi ko puwedeng gawing rason ang pagiging Chinese. Nalaman ko na kahit ang ibang mga dayuhan naman na katulad ko ay hindi Pilipino, nakakahanap at nakakagawa sila ng paraan upang maging mahusay sa pagbabasa ng mga tekstong Tagalog.

Dahil dito, naisip ko na kailangan kong gumawa ng paraan upang maging mas mahusay sa pagbabasa ng mga teksto sa Filipino. Kailangan kong sipagin at gumawa ng mga trabaho maliban sa mga ginagawa sa klase para hindi ako maiwan. Naisip ko na masimulan ang ito sa pamamagitan ng pagbili ng nabanggit na UP dictionary sa klase. Kahit ito’y mahal, inisip ko na lang na ito’y parang pamumuhunan na kapag ako’y natuto ng maraming mga salitang Filipino, magiging mas mataas ang mga iskor ko. Naisip ko na makatutulong ang pagbabasa ng diksyunaryo upang lumawak ang aking bokabularyo sa Filipino. At kapag ang aking bokabularyo ay lumawak na at may mga alam na ako na mga salita, madadalian na akong maintindihan ang mga tekstong pinapabasa sa klase.

Isang pagsusuri sa dulang R.I.P. ni Severino Reyes

Sa dulang R.I.P., maraming iba’t ibang aspekto ng dula ang ginamit ng gumawa ng dulang ito. Tulad ng pag gamit ng iba’t ibang kulay ng ilaw, musika, mga kanta na kinanta ng mga tauhan, at iba pa. Ngunit ang pinaka kapansin-pansin sa dulang ito ay ang pag gamit ng entablado bilang isang simbolo na may kinakatawan na kahulugan sa dula. Ang pag gamit ng entablado sa isang dula ay isa sa mga pinaka hindi napapansin na aspekto ng dula pero, ito’y may malaking importansya. Ang pag gamit ng entablado ay nagtatakda ng panagano ng manonood at ito’y mahalaga sa pagiging epektibo ng isang dula.

Napansin ko na ang ginamit na entablado sa dulang R.I.P ay kulay puti at hindi deretso. Ginamitan ng gumawa ng dulang ito ng “raked stage” kung saan mas mataas ang nasa likod na porsyon ng entablado kaysa sa nasa harap na porsyon ng entablado. At isa pa, ang entablado na ginamit ay hindi lang basta deretso. Ito’y may mga kanto sa iba’t ibang bahagi at bukod doon, ginamit ng mga gumawa ng dula ang entablado bilang isang nabubuksan na kabaong na sumisimbolo ng kamatayan ng komedya sa panahon na ito.

Ang pagiging kakaiba ng entabladong ito ay simbolo ng pagiging moderno. Parang sa istorya lang na sinusubukan ng mga tauhan na makipagsabayan sa panahon at kung sa ano ang uso upang kumita sila. Kailangan nilang baguhin ang kanilang estilo para sumabay sa panahon at para maging mabenta.

Pangalawa, ang pagiging kulay puti ng entablado ay sumisimbolo ng bagong umpisa. Para sa isang artista, ang puting papel ay parang isang bagong pagkakataon na gumuhit ng panibagong bagay. Sa dula, papalit palit sila ng estilo upang masabayan ang panahon. Sa pag palit nila ng estilo, kinakailangan nila ng panibagong umpisa, tulad ng isang malinis na papel para sa mga artista.

 

Hello world!

Welcome to WordPress.com. After you read this, you should delete and write your own post, with a new title above. Or hit Add New on the left (of the admin dashboard) to start a fresh post.

Here are some suggestions for your first post.

1. You can find new ideas for what to blog about by reading the Daily Post.
2. Add PressThis to your browser. It creates a new blog post for you about any interesting  page you read on the web.
3. Make some changes to this page, and then hit preview on the right. You can always preview any post or edit it before you share it to the world.